سه دوره تربیت فرزند از نظر اسلام
در رابطه با سه دورۀ مهم تربیتی در رابطه با تربیت فرزند، در مکتب اهل بیت تاکید فراوانی شده یک روایات معروفی داریم از پیامبر اکرم (ص) که می فرمایند: مراحل رشد و به اصطلاح رشد فرزند، رشد کودک را به سه دورۀ 7 ساله تقسیم می کنند. که 7 سال اول را دورۀ سیادت می نامند و 7 سال دوم را دوران اطاعت پذیری و آموزش و 7 سال سوم را دورۀ وزارت می نامند. در این 7 سال اول در حقیقت والدین پایه های تربیتی را برای فرزند می ریزند به هر میزانی که والدین در تربیت خودشان دقیقتر باشند، در تربیت فرزندشان هم موفق تر هستند،  سیادت فرزند در 7 سال اول به معنای بی توجهی به تربیت او نیست به معنای رها کردن او نیست  بلکه به معنای این است که روح حاکم بر تربیت فرزند در این دوران 7 سال آسان گیری است، یعنی والدین به فرزندشان آسان می گیرند، سخت نمی گیرند و نکات تربیتی را در عین آسان گیری به فرزندشان یاد می دهند، با او بازی می کنند هم بازی او می شوند و فرصت های شاد را برای او می آفرینند، با او می خندند و با بازی های کودکانه و فرصت های بازی و شادی و در عین حال نکات تربیتی را هم به او یاد می دهند، این خیلی مسئله است که خدای نکرده اشتباه نشود که این دوران به معنای رها کردن فرزند که هرکاری دلش می خواهد انجام دهد  و به اصطلاح بی توجه باشند والدین به این مسئله.  ابداً به این معنا نیست، بلکه به این معناست که او به معنای یک سید و آقا نگاه کرده شود، کارهای سخت به او سپرده نشود.  والدین نسبت به او پرتوقع نباشند اما در عین حال توجه داشته باشند که در این فرصت تربیتی باید به بچه ها چی آموخته شود. توجه اهل بیت (ع) در دوران 7 سال اول به این مسئله است که والدین این نکته را جدی بگیرند، فرزند را نعمت خدا بدانند موهبت الهی بدانند. چنانچه قرآن در سورۀ شورا آیه 49 می فرماید که خداوند به هرکسی که بخواهد فرزند دختر و به هرکسی که بخواهد فرزند پسر موهبت می کند هبه می کند . این که فرزند را والدین هبه بدانند موهبت الهی بدانند . شاکر باشند، شاد باشند برای این نعمتی که خدا داده و در عین حال برای تربیتش کوشا باشند از نکات تربیتی است که در مکتب اهل بیت به آن تاکید شده و از حقوق فرزند بر والدین است