معلم خوب معلمی است که وقتی نمره بیست می دهد یک نصیحت هم کنارش بنویسد، چون شاگرد وقتی نمره بیست دید از معلمش شاد می شود، معلم باید از این شادی استفاده کند.
حجت الاسلام قرائتی

روزی یکی از پیامبران (البته این داستان را به ذوالقرنین نسبت داده اند)با یارانش در دل شب از بیانی عبور میکردند که زیر پایشان سنگ هایی بود

ذوالقرنین میگوید:
اگر کسی از این سنگها بردارد پشیمان میشود و اگر کسی بر ندارد پشیمان میشود

شما اگر بودید چکار میکردید؟

بعضی ها بر داشتند و بعضی ها نه بیشتری ها میانه برداشتند چون میگفتند در هر صورت پشیمان میشویم
سنگها را در جیب خود ریختند و رفتند

به روشنایی که رسیدند ذو القرنین گفت حالا دست در جیبهایتان بکنید و سنگها را نگاه کنید

وقتی نگاه کردند آه همه بلند شد
سنگها همه جواهراتی قیمتی بودن
اونایی که برداشته بودن افسوس خوردند که چرا بیشتر بر نداشتندو...
اونایی که برنداشته بودن که دیگه هیچ خودتون فکرشو بکنید دیگه....

بعد ذوالقرنین گفت:
مثال این سنگریزه مثال اعمال شما در دنیا و آخرت است
الان شما با کارهایی که میکنید نمیدانید چه در انتظارتون است
اگر کار خوب بکنید انگار دارید در جیبتان سنگریزه هایی میریزید در دل شب
و روز قیامت میبینید این سنگریزها همه جواهرات قیمتی شده اند

البته این داستان را میشود بسط داد
مثلا اگر هر زمانی مخصوصا دوران کودکی تا جوانی حرفهای زیبایی بشنوید شاید الان به کار شما نیاد مثلا تربیت بچه

اما روزی که پدر یا مادر شدید هر وقت به مشکلی برخوردید ذهن شما رو به آن سنگریزه قیمتی می آورد که روزی در ذهنتان ذخیره کرده بودید.

دوستان عزیز:
شما هم هر برداشتی از این داستان داشتید برایم  بنویسید

مرشد چلویی


خدا رحمت کنه این مرد بزرگ رو فکر می کنم تقریبا همه با او آشنا باشند. که در بازار قدیم تهران چلویی داشتند اولین چیزی که راجب ایشون خیلی معروف هست اینکه یه تابلویی زده بود در مغازه که نسیه می دهیم حتی به شما وجه نقدی می دهیم در حد قوه

و این کار رو هم می کرد و یه عده با تکیه همین می رفتن و غذای مجانی می خوردند. خیلیا اومدند از این کار مرشد تقلید کنند اما نتونستند و تابلویی که زده بودند رو جمع کردند.

یه بار که دزد اومده بوده سر دخل برای دزدی و گیر افتاده بود به دزد ه میگه دزدی می کنی که خوب بخوری خوب ظهر و شب بیا اینجا غذای مجانی ببر برای خودت و خونواده اگه یه کارم پیدا کردی من حاضرم سرمایه بدم .اینجوری جلوی دزدی رو می گیرند اولیاء خدا چلوییِ سواد درست و درمونی هم نداره.

غذا که می داد پرسش از جاهای دیگه بیشتر بود.یه کاره دیگه هم می کرد این کره دوغیها که با مشت آبشو می گیرند می چید توی دیس می گردون توی سالن چلو کبابی یکی یه قلمبه اضافه میذاشت بعضیها خیلی دوست داشتن بعد یه نوبت دیس رو پر کباب می کرد دور می گشت هر کی کبابش تموم شده بود دوتا سه تا سیخ کباب مینداخت روی برنجش دیس کباب و میگذاشت دیس برنج و دور میگردوند.میگفتن این کارا چیه می کنی مرشد
میگفت این یه پول داده سیر بشه باید که سیر بشه بره وگرنه اون پول حرومه.

(امام حسین فرمود میدونید چرا صدای من به شما نمیرسه برای اینکه بطون شما از مال حروم پر شده یعنی با نامردی زندگی کردید مال حروم یعنی مال نامردی مال خود خواهی مال من سیر بشم گور بابای همه به هر قیمتی این گوش دل و کر میکنه داداش جون باعث میشه صدای هل من ناصر امام رو نشنویم میخوای مالت حلال باشه مرد باش تو هر کاری که هستیم. حلال و حروم یعنی مردی و نامردی اگه تو اداره کار میکنی ارباب رجوع که میاد باید خودت رو ببینی که جلوی میز ایستادی دوست داری کارت رو چه حوری راه بندازند باهات چه جوری برخورد کنند اگه کارشو راه انداختی توقع داشته باش امام حسین روز قیامت بیاد گره از کارت باز کنه روایت در روز قیامت وقتی همه سر از قبر بر میدارند هرکسی فریاد میزنه خداااااایا به من رحم کن .میدونی در جواب چی ندا میاد؟ میگه اگه تو دنیا رحم کردید به همدیگه اینجا منتظر رحم باش الان متاسفانه رحم کردن خیلی کم رنگ شده دیروز سوار تاکسی بودم راننده تاکسی موضوعی رو تعریف کرد و وقتی من توصیه به رحم و مدارا کردم مخالفت کرد و منطقش هم این بود توی این جامعه باید گرگ باشی به کسی رحم نکنی بخوای گرگ نباشی میخورند گرگ بودن شده افتخار)

یه کار دیگه که مرشد می کرد سر ظهر این شاگرد حاجی بازاریها میومدند صف می کشیدند برای اوساشون چلو کباب بگیرند. اینو یکی از دوستان که خودش شاگرد مغازه بوده و میرفته غذا میگرفته برای اوساش تعریف میکرد میگفت مرشد خیلی سرش شلوغ بوده اما هرچند بار دخل و ول میکرده ظرف ته دیگ زعفرونی خوشمزه رو که قبلا تکه تکه کرده بوده(آخ من چقد ته دیگ دوست دارم) میاورد یه قطعه بر میداشت یه لقمه کبابهم میزاشت روش با دست خودش میذاشت تو دهان این بچه ها لذت میبرد . میگفت این حاج آقاها اینارو میفرستن براشون چلو کباب بگیرند این شاگرد بدبخت میاد اینجا بوی چلو کباب بهش میخوره اما حاجیها یه قرون بهشون میدن میگن برو نون پنیر بخر بخور قیافه اینارو که میبینم قیافه اش داد میزنه که این گرسنه هست من این صدا رو میشنوم
این حاجیها حسرت میکشیدن از این ته دیگها یه ذره بذاره رو غذا اما مرشد میگفت اینا برای شاگرد هاست به کسی نمیدم. این خاصیت گوش دلِ صدای گرسنگی رو میشنوه

کوتاه

عزرائیل و حضرت نوح(ع)



امام صادق(ع) می فرماید: نوح دو هزار و سیصد سال زندگی کرد که 850 سال آن را قبل از بعثتش بود و 950 سال آن را در بعثتش بود و 500 سالش را هم بعد از طوفان بود.



او خانه ای برای خود ساخته بود که هر وقت در آن دراز می کشید پاهایش از در بیرون می آمد. روزی عزرائیل آمد تا جان او را بگیرد.نوح(ع) در آفتاب نشسته بود.ملک الموت بر او سلام کرد ونوح(ع) جوابش را داد.ملک الموت به او گفت:ای نوح؛این همه عمر کردی.آیا سزاوار نبود که خانه ی خوبی برای خود می ساختی؟ نوح گفت: اگر می دانستم که این قدر عمر می کنم این خانه را نیز از برای خود نمی ساختم؛ ولی در آخرالزمان مردمانی می آیند که عمرشان از 70 یا 80 سال تجاوز نمی کند امّا خانه هایی برای خود می سازند که مانند کاخ است... برای چه آمده ای؟ ملک الموت گفت: آمده ام تا روح تو را بگیرم.نوح(ع) گفت:به من فرصت بده تا به سایه بروم.عزرائیل اجازه داد.سپس گفت:ای ملک الموت،آنچه که در دنیا زندگی کرده ام مانند از آفتاب به سایه رفتن بود.پس بدانچه مأمور هستی انجام بده و حضرت عزرائیل جان نوح(ع) را گرفت.



:"مرگ را مانند گوسفندی که زنده پوستش را بکَنند یافتم"

وقتی حضرت عزرائیل برای قبض روح کردن حضرت نوح آمده بودند، حضرت نوح با تعجب فرمود که چقدر زود تمام شد حضرت عزرائیل فرمود که پس عمر مردم آخر الزمان را چه می گویی که شصت هفتاد سال بیشتر نیست . نوح فرمود که اگر عمر من شصت سال بود دنیا را با یک سجده تمام می کردم!

حضرت ابراهیم را در آتش انداخته بودند .خبر به همه رسید حتی به حیوانات و پرندگان. زنبوری که در آن اطراف زندگی میکرد این خبر را شنید و  به سرعت خود را به آب رساند  و قطره ای از آب دریا را برداشت و بسوی آتشی که ابراهیم را در آن انداخته بودند روان شد .فرشتگان بر او نازل شدند و از او سوال کردند چه می کنی. زنبور گفت می خواهم آتش را بر ابراهیم خاموش کنم، فرشتگان گفتند با یک قطره که نمی شود  آتش خاموش کرد!

 زنبور گفت باشد ولی ابراهیم خواهد دانست  که من برای خاموش کردن آتشی که دیگران برایش افروخته اند سهیم بودم.

از آن روز به بعد بود که آب دهان  زنبور عسل شد......

عزیزای دلم

توی هر کار خیری حتی اگر اندکی هم سهیم باشید پیش خدا اجر داره

مثلا اگه کسی داره مدرسه میسازه یا مسجد وکارهای خیر دیگه اگه شما حتی یک آجر هم بخرید و در ساختش سهیم باشید

اون دنیا وقتی میپرسن کیا مدرسه ساختن میتونی با افتخار بلند شیو بگی منم سهیم بودم

یکی از آرزوهای من ساختن مسجد یا مدرسه بود اما حیف ....

ولی خدای ما خیلی مهربونه

میگه اگه واقعا دوست داشتی کاری را بکنی اما توان مالی و جانی و ... نداشتی خدا اجرش را برایت مینویسد

چه خدایی داریم که حتی برای ارزوهای خوبمان هم اجر میدهد. مگه نه گلک های مامان

صی محضر امام زین العابدین(ع) رسید و از وضع زندگیش شکایت کرد.



امام سجاد (ع) فرمود: بیچاره فرزند آدم هر روز گرفتار سه مصیبت است که از هیچ کدام آنها پند و عبرت نمى گیرد. اگر عبرت بگیرد دنیا و مشکلات آن برایش آسان مى شود.

مصیبت اول این که ، هر روز از عمرش کاسته مى شود. اگر زیان در اموال وى پیش بیاید غمگین مى گردد، با این که سرمایه ممکن است بار دیگر باز گردد ولى عمر قابل برگشت نیست .

دوم هر روز، روزى خود را مى خورد، اگر حلال باشد باید حساب آن را پس ‍ بدهد و اگر حرام باشد باید بر آن کیفر ببیند.

سپس فرمود: سومى مهم تر از این است .



گفته شد آن چیست؟

امام سجاد فرمود: هر روز را که به پایان مى رساند یک قدم به آخرت نزدیک شده، اما نمى داند به سوى بهشت مى رود یا به طرف جهنم ...

بزرگی وصیت کرد که برای سلامتی عقلتان هویج بخورید؛

همه خندیدند و کسی ندانست... 

که عقل همه در چشمشان است!........

1392/9/22 جمعه

سلام بچه های ناز من

فاطمه جونم امروز که داشتم جارو برقی میکشیدم اصرار کردی که باهام جارو بکشی دسته جارو برقی را گرفته بودی و من هر جا میرفتم باهام می آمدی

برای من خیلی راحتتر بود بدون تو و خیلی زود و سریع کارهایم را بکنم فوقش یک داد میزدم و میرفتی کنار...

اما گلکم

تو الان داری اعتماد به نفس پیدا میکنی منم اینو خوب میدونم و همیشه هر کاری که میکنم یک مسئولیت کوچولو هم بهت میدم تا تو هم کار ها را در آینده بلد بشی هم احساس مفید بودن بکنی که این بهترین درس به یک کودک است که خودش را پیدا کند

پس دادن مسئولیت هر چند کوچک و ناچیز میتونه دنیای یک کودک را بسازه اینکه مفیدم میتونم کاری را انجام بدم و دیگران از اینکه بهشون کمک میکنم خوشحالند و مرا دوست دارند.

خداوند می فرماید:

(تَبَارَكَ الَّذِی جَعَلَ فِی السَّمَاء بُرُوجاً وَجَعَلَ فِیهَا سِرَاجاً وَقَمَراً مُنِیراً) {فرقان:61}

ترجمه: (جاودان و پر بركت است آن خدائی كه در آسمانها برجهائی قرار داد، و در میان آن چراغ روشن و ماه نور بخشی آفرید.)...

در این آیه عظیم خداوند با ما از آسمان می گوید و در آن از خورشید بعنوان «چراغ» یاد کرده است.



با مراجعه به فرهنگ لغت عربی درخواهیم یافت که کلمه «سراج» به معنای ظرفی است که در ان سوختی ریخته می شود تا بسوزد و نور تولید کند . و با بازگشت به علوم نوین متوجه خواهیم شد که کیفیت کار خورشید این گونه است که خورشید همانند ظرفی است که پر از هیدروژن می باشد که همواره در حال سوختن (به شیوه ی ادغام و همجوشی) می باشد و نور و گرما را از خود ساطع می سازد.

پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم) :



َدَدُ دَرَجِ الْجَنَّةِ عَدَدُ آی الْقُرْآنِ فَإِذَا دَخَلَ صَاحِبُ الْقُرْآنِ الْجَنَّةَ قِیلَ لَهُ اقْرَأْ وَ ارْقَ لِكلِّ آیةٍ دَرَجَةٌ فَلَا تَكونُ فَوْقَ حَافِظِ الْقُرْآنِ دَرَجَةٌ



درجات بهشت به تعداد آیه های قرآن است. پس وقتی هم­نشین قرآن داخل بهشت می شود، به او گفته می شود «بخوان و به ازای هر آیه بالا برو». از این رو بالاتر از حافظ قرآن درجه ای نیست.



مستدرك‏الوسائل، ج4، ص231.

داستان رسول خدا (ص) و حضرت عزرائیل



روزی رسول خدا(ص) نشسته بود که حضرت عزرائیل به زیارت آن بزرگوار آمد.حضرت از او پرسید:ای عزرائیل!در این مدت که خداوند تو را مأمور کرده است که جان مردم را بگیری،تا به حال اتفاق افتاده که بر یکی از این ها ترحم کنی ودلت به حال او بسوزد؟



عرض کرد،بلی یا رسول الله!در دو مورد دلم سوخته است:یکی،روزی بود که در دریا از تلاطم امواجش،کشتی شکست و اهل آن غرق شدند،در این میان زنی حامله،بر روی تخته پاره ای در روی امواج دریا حیران و سرگردان شد و با حرکت موج دریا بالا و پایین میشد؛در چنین موقعی بود که فرزند او بدنیا آمد،وقتی که خواست او را شیر بدهد،قادر متعال فرمان داد)):جان مادر را بگیر و آن کودک را در میان امواج سهمگین دریا رها کن.))من در چنین وضعیتی دلم به حال آن کودک بینوا سوخت.



مرتبه دوم زمانی بود که((شدّاد عاد))،سال ها تلاش کرد و در این کره ی خاکی،بهشت روی زمین بنا نهاد.او در طول سال های متمادی،هر چه توانست از مروارید و سنگ ریزه ها،جواهر و مرجان و زمرد و طلا و نقره و یاقوت مرصّع،جمع آوری کرد و تمام امکانات خویش را در زیبایی آن صرف کرد،تا آنجا که به بهشت شدّاد یا باغ ارم معروف شد.



چنان چه خداوند در آیه 6 تا 8 سوره فجر به آن اشاره میکند



هنگامی که بنای آن شهر زیبا،به پایان رسید شدّاد با وزیران و امیران به سوی آن حرکت کردند همین که به مقابل در کاخ رسید پای راست از رکاب بیرون آورد و پای چپ در رکاب اسب بود، که فرمان الهی رسید:جان آن ملعون را بگیر!



چون او را قبض روح کردم دلم برای او سوخت که بیچاره عمری به امید آسایش و راحتی،در بنای آن کاخ عظیم و با شکوه تلاش کرد ولی چشمش به آن نیفتاد.



پیامبر اکرم(ص)و عزرائیل در این گفتگو بودند که جبرئیل نازل شد و اظهار داشت:یا محمد!خدایت سلام می رساند و می فرماید:



((به عزت و جلالم سوگند که شدّاد بن عاد همان کودک بود که در آن دریای بی کران در روی آب او را به لطف خویش پروراندم،و از خطرهای دریای مواج او را حفظ کردم و بدون مادر تربیت کردم و به فضل خود او را به پادشاهی رساندم؛ولی او این همه خوبی و احسان مرا نادیده گرفت و علم نخوت و طغیان را برافراشت و بالاخره من هم عزّت ظاهری او را به ذلت ابدی مبدّل ساختم...



همان طور که خداوند در آیه 178 سوره آل عمران می فرماید)):آنها کافر شدند و راه طغیان را پیش گرفتند،تصور نکنند اگر به آنان مهلت می دهیم به سودشان است.ما به آنان مهلت می دهیم فقط برای این که بر گناهان خود بیفزایند و برای آنها عذاب خوار کننده ای آماده شده است.))

بهلول هر وقت دلش می گرفت به کنار رودخانه می آمد. در ساحل می نشست به آب نگاه می کرد.

پاکی و طراوت آب، غصه هایش را می شست. اگر بیکار بود همانجا می نشست و مثل بچه ها گِل بازی می کرد.

آن روز هم داشت با گِل های کنار رودخانه، خانه می ساخت.

جلوی خانه باغچه ایی درست کرد و توی باغچه چند ساقه علف و گُل صحرایی گذاشت.

ناگهان صدای پایی شنید برگشت و نگاه کرد. زبیده خاتون (همسر خلیفه)

با یکی از خدمتکارانش به طرف او آمد. به کارش ادامه داد. همسر خلیفه بالای سرش ایستاد و گفت:

- بهلول، چه می سازی؟

بهلول با لحنی جدی گفت:

- بهشت می سازم.

همسر هارون که می دانست بهلول شوخی می کند، گفت:

- آن را می فروشی؟!

بهلول گفت:

- می فروشم.

- قیمت آن چند دینار است؟

- صد دینار.


زبیده خاتون گفت:


- من آن را می خرم.


بهلول صد دینار را گرفت و گفت:


- این بهشت مال تو، قباله آن را بعد می نویسم و به تو می دهم.

زبیده خاتون لبخندی زد و رفت.

بهلول، سکه ها را گرفت و به طرف شهر رفت. بین راه به هر فقیری رسید یک سکه به او داد. وقتی تمام دینارها را صدقه داد، با خیال راحت به خانه برگشت.

زبیده خاتون همان شب، در خواب، وارد باغ بزرگ و زیبایی شد. در میان باغ، قصرهایی دید که با جواهرات هفت رنگ تزئین شده بود. گلهای باغ، عطر عجیبی داشتند. زیر هر درخت چند کنیز زیبا، آماده به خدمت ایستاده بودند. یکی از کنیزها، ورقی طلایی رنگ به زبیده خاتون داد و گفت:

- این قباله همان بهشتی است که از بهلول خریده ای.

وقتی زبیده از خواب بیدار شد از خوشحالی ماجرای بهشت خریدن و خوابی را که دیده بود برای هارون تعریف کرد.

صبح زود، هارون یکی از خدمتکارانش را به دنبال بهلول فرستاد. وقتی بهلول به قصر آمد، هارون به او خوش آمد گفت و با مهربانی و گرمی از او استقبال کرد. بعد صد دینار به بهلول داد و گفت:

- یکی از همان بهشت هایی را که به زبیده فروختی به من هم بفروش.

بهلول، سکه ها را به هارون پس داد و گفت:


- به تو نمی فروشم.


هارون گفت:


- اگر مبلغ بیشتری می خواهی، حاضرم بدهم.


بهلول گفت:


- اگر هزار دینار هم بدهی، نمی فروشم.


هارون ناراحت شد و پرسید:


- چرا؟


بهلول گفت:

- زبیده خاتون، آن بهشت را ندیده خرید، اما تو می دانی و می خواهی بخری، من به تو نمی فروشم!

یک لیوان شیر

پسر فقیری که از راه فروش خرت و پرت در محلات شهر، خرج تحصیل خود را بدست میآورد یک روز به شدت دچار تنگدستی شد. او فقط یک سکه ناقابل در جیب داشت. در حالی که گرسنگی سخت به او فشار میاورد، تصمیم گرفت از خانه ای تقاضای غذا کند. با این حال وقتی دختر جوانی در را به رویش گشود، دستپاچه شد و به جای غذا یک لیوان آب خواست. دختر جوان احساس کرد که او بسیار گرسنه است. برایش یک لیوان شیر بسیار بزرگ آورد. پسرک شیر را سر کشیده و آهسته گفت: چقدر باید به شما بپردازم؟ دختر جوان گفت: هیچ. مادرمان به ما یاد داده در قبال کار نیکی که برای دیگران انجام می دهیم چیزی دریافت نکنیم. پسرک در مقابل گفت: از صمیم قلب از شما تشکر می کنم. پسرک که هاروارد کلی نام داشت، پس از ترک خانه نه تنها از نظر جسمی خود را قویتر حس می کرد، بلکه ایمانش به خداوند و انسانهای نیکوکار نیز بیشتر شد. تا پیش از این او آماده شده بود دست از تحصیل بکشد. سالها بعد... زن جوانی به بیماری مهلکی گرفتار شد. پزشکان از درمان وی عاجز شدند. او به شهر بزرگتری منتقل شد. دکتر هاروارد کلی برای مشاوره در مورد وضعیت این زن فراخوانده شد. وقتی او نام شهری که زن جوان از آنجا آمده بود شنید، برق عجیبی در چشمانش نمایان شد. او بلافاصله بیمار را شناخت. مصمم به اتاقش بازگشت و با خود عهد کرد هر چه در توان دارد، برای نجات زندگی وی بکار گیرد. مبارزه آنها بعد از کشمکش طولانی با بیماری به پیروزی رسید. روز ترخیص بیمار فرا رسید. زن با ترس و لرز صورتحساب را گشود. او اطمینان داشت تا پایان عمر باید برای پرداخت صورتحساب کار کند. نگاهی به صورتحساب انداخت. جمله ای به چشمش خورد: همه مخارج با یک لیوان شیر پرداخته شده است. امضا دکتر هاروارد کلی زن مات و مبهوت مانده بود. به یاد آنروز افتاد. پسرکی برای یک لیوان آب در خانه را به صدا در آورده بود و او در عوض برایش یک لیوان شیر آورد. اشک از چشمان زن سرازیر شد. فقط توانست بگوید: خدایا شکر...

سلام سلام بچه ها



سلام آهای بزرگترا



سلام یعنی سلامتی



سلام یعنی نام خدا



هر كسی كه سلام بده



هفتاد تا ثواب می دن



حتی اگر كسی نبود



فرشته ها جواب می دن

من بچه شیعه هستم خدا را می پرستم



خدای پاک و دانا مهربان و توانا



پیامبرم محمد که با او قرآن امد



دین را به ما رسانده او ما را شیعه خوانده



دخترا و زهرا بود فاطمه کبری بود



فدای دین شد جانش لعنت به دشمنانش



در روز عید غدیر بر ما علی شد امیر



امیر مومنین است امام اولین است



امام دوم ما بخشنده بود و تنها



نام ایشان حسن بود صبور و خوش سخن بود



حسین که شاه دین است امام سومین است



شهید کربلا شد تربت او شفا شد



وقتی که آب می خورم بر او سلام می کنم



چهارم امام سجاد به ما دعاها یاد داد



هریک از ان دعا ها پر معنا است و زیبا



پنجم امام باقر که علم از او شد ظاهر



شاگردها تربیت کرد اسلام را تقویت کرد



ششم امام جعفر برای شیعه رهبر



صادق و راستگو بود خدا هم یار او بود



هفتم امام کاظم صبور بود و عالم



اگر چه در زندان بود معلم جهان بود



امام هشتم ما امام رضای والا



امید شیعیان است چقدر مهربان است



نهم امام جواد رحمت حق بر او باد



کریم و بخشنده بود ماه درخشنده بود



دهم امام نقی پاک دل و متقی



هادی راه دین بود یاور مومنین بود



یازدهم عسکری از همه عیبها بری



در خانه بود زندانی شهید شد در جوانی



یازده امام معصوم شهید شدند چه مظلوم



ولی به امر خدا امام آخر ما



از چشم مردم بد غایب شد و نیامد



هزار و چندین ساله شیعه در انتظاره



بالاخره یه روزی می شه وقت پیروزی



مهدی ظهور می کنه دشمن رو دور می کنه



جهان می شه پر از گل نرگس و یاس و سنبل



ما بچه های شیعه دعا کنیم همیشه



با هم بگیم: خدایا بیار امام ما را